Publicatiedatum: juli 2021
Artikel door: Peter Bergmans
‘Complimenten voor de duidelijke grenzen en de persoonlijke aandacht’
In gesprek met Peter Bergmans, MR lid Den Bongerd
Peter Bergmans is vader van 3 kinderen, die op Den Bongerd zitten, respectievelijk in groep 4, groep 3 en groep 1-2. Zelf is hij docent ruimtelijke ontwikkeling bij Avans Hogeschool en ook zijn vrouw is werkzaam in het onderwijs. Terugkijkend op de periode van de scholensluiting is hij onmiskenbaar positief over de manier waarop de teamleden van Den Bongerd erin geslaagd zijn om alle schoteltjes in de lucht te houden. De communicatie met de ouders regelen, thuisonderwijs en noodopvang organiseren en in al die hectiek de rust bewaren en aandacht aan kinderen blijven geven. ‘Den Bongerd heeft voor mij weer laten zien dat ze het beste van twee werelden combineren. Strakke kaders en regels aan de ene kant en warmte en innovatie aan de andere kant.’
Zaken op orde
Peter: ‘Den Bongerd was goed voorbereid. Het scenario leek al klaar te liggen toen de eerste lockdown een feit was. Vanuit mijn rol als MR lid kan ik alleen maar lof hebben voor het leiderschap dat Nicole en haar MT getoond hebben in het afgelopen schooljaar. Krachtdadig, duidelijkheid verschaffend en grenzen aangevend. No-nonsense en oplossingsgericht. De leraren konden zich daardoor volledig richten op hun primaire taken en betrokkenheid en geborgenheid bieden.’
Rust en ruimte
‘De corona perikelen en het thuisonderwijs betekenden een serieuze opgave voor zowel de leraren als voor ons als ouders. Het zette zaken op scherp, daagde uit om je grenzen te verleggen, om te accepteren wat moeilijk was en om flexibel te zijn. Het bracht tegelijk ook een paar ontwikkelingen in een stroomversnelling. Vroeger stonden de hekken bijvoorbeeld altijd open. Iedereen liep mee de klas in en het was een komen en gaan van papa’s en mama’s en opa’s en oma’s. Sinds de beperkende maatregelen blijven de ouders voortaan buiten de hekken. Mensen nemen hun verantwoordelijkheid en dat leidt tot veel meer rust en ruimte in de school.’
Geen discussie
‘Ik ben behoorlijk kritisch van nature en er zijn zeker een paar suggesties voor verbetering, die ik nog wel een keer wil inbrengen in een MR-overleg. Maar in grote lijnen heb ik voornamelijk complimenten voor wat Den Bongerd gepresteerd heeft. Ga er maar aanstaan. 1200 ouders begeleiden, die hun weg moeten vinden in thuisonderwijs. Daar komt veel bij kijken. Wij waren al gewend aan het ouderportaal en dat bleek nu helemaal zijn diensten te bewijzen. Nicole Eijkemans nam het initiatief in de communicatie met ouders en dat was prettig. We wisten steeds waar we aan toe waren. Hoewel digitaal onderwijs wennen was voor beide kanten, had het als voordeel dat je meteen in de gaten had of een bepaalde aanpak effect had of niet.’
Aandacht voor het midden
‘Voor ons was het vooral de oudste in groep 4 die structureel online lessen volgde. Wij hoefden daar als ouders nauwelijks iets voor te doen, behalve ervoor zorgen dat er op tijd kon worden ingelogd. Voor onze andere twee kinderen hadden we als ouders meer de taak om wat opdrachten te begeleiden. Wat ik in het onderwijs observeer is overigens wel dat de excellente leerlingen en de leerlingen die wat meer moeite met de lesstof hebben in de regel meer aandacht krijgen dan de gemiddelde leerling. Daar wordt van verwacht dat ze hun weg toch wel kunnen vinden. Dat vind ik persoonlijk niet altijd terecht. Ik zou ervoor willen pleiten dat ook gemiddeld presterende kinderen gestimuleerd worden om het beste uit zichzelf te halen.’
Oog voor behoeften
‘De school heeft een maatschappelijke functie. Dat was zeker merkbaar tijdens de scholensluiting. Vooral voor ouders die thuis niet altijd de meest optimale ondersteuning konden bieden, was er achter de schermen discrete hulp geregeld. Dat vind ik prijzenswaardig. Ieder gezin is anders en heeft in mindere of meerdere mate mogelijkheden om het thuisonderwijs goed te laten verlopen. Alleen al de gezinssamenstelling maakt verschil, of kinderen moeten pendelen tussen gescheiden ouders bijvoorbeeld. Toen de scholen voor de tweede keer dicht moesten in oktober kregen we van de leraren instructies en een weekplanning. Tijdens de online lessen kwam de juffrouw daar ook op terug. Ook later toen kinderen vanwege geconstateerde besmettingen thuis moesten blijven, had de school het goed op orde. Kinderen kregen tasjes mee met de meest essentiële lesmaterialen voor de kernvakken. We kregen linkjes naar de opdrachten toegestuurd, die we aanvankelijk via Zoom of Google Meets konden volgen. Uiteindelijk kwam er een overstap naar Office 365 en dat vond ik wel ideaal, omdat ik daar ook mee vertrouwd ben. Ik besef dat wij in het voordeel zijn dat we gemakkelijk thuis kunnen werken en daardoor de volle ondersteuning aan kinderen konden bieden. Het is wat anders als je vrachtwagenchauffeur bent of in het ziekenhuis werkt. En dan nog heb je altijd een paar ouders die zich er wat gemakkelijk vanaf maken door kinderen achter de laptop te zetten en boodschappen gaan doen. Voor ouders die wat minder ICT vaardig zijn, kan ik me voorstellen dat het thuisonderwijs wat ingewikkelder te regelen was. Aan de andere kant denk ik dan: alles is te leren. Struikelen en fouten maken hoort erbij. Zo gaat dat bij onze kinderen ook.’
Meebewegen
‘Mijn vrouw en ik moesten het thuisonderwijs inpassen in onze dagelijkse bezigheden. Daar hebben we ruimte voor gemaakt. Tegelijkertijd heb ik andere ouders aangeboden om te helpen als ze daar behoefte aan hadden. Via de app zijn we voortdurend met elkaar in contact gebleven, om in te kunnen spelen op praktische vragen of om af te stemmen over specifieke situaties. Het was voor iedereen roeien met de riemen die je had. Flexibel zijn en geduldig blijven. Dat was niet altijd even gemakkelijk. En we zijn er nog niet. Het vraagt voorlopig om alertheid en voorzichtigheid.’
Leren doe je samen
‘Voor mij is een belangrijk inzicht dat de school een belangrijke sociale waarde heeft voor kinderen. Iets wat je thuis niet in dezelfde mate kan bieden. Kinderen hebben het nodig om met vriendjes te spelen, om met en van elkaar te leren, om zich in een groep te ontwikkelen met de leraar als cruciale mentor. De thuislessen hebben we met elkaar naar beste vermogen georganiseerd, maar er gaat niets boven de realiteit van de klas. Het ervaren met al je zintuigen in plaats van alleen afhankelijk te zijn van wat er via het scherm overkomt. Het is maar een deel van de leefwereld en kinderen hebben recht op de totale beleving. Ik ben in ieder geval blij als ze weer naar school gaan en dat zeg ik niet alleen uit eigenbelang. Deze periode heeft kinderen nog meer bewust gemaakt van het belang van mediawijsheid. Hoe je via het scherm met elkaar omgaat. Voor de toekomst verwacht ik dat Den Bongerd nog verder door-ontwikkelt op het gebied van digitalisering en andere vormen van innovatief onderwijs. Dat hoort bij het karakter van de school.’